انسان در برابر خداوند دارای دو مقام جایگاه است.یکی مقام انسان درجریان تکوین و آفرنیش و دیگری مقام انسان ها

در سیر رشد از نقص به سوی کمال.در مورد اول طبق بیات آیات و روایات بین نوع آدمی. سیاه و سفیدعرب و عجم  زن یا مردفرقی وجود ندارد 

و تمام انسان ها دارای مقامی شریف وبلند مرتبه اند.اما در مورد مقام دوم که انسان دارای اختیار است ادمی به مقدار بهره منداز تقوا دارای ارزش است

به عبارت دیگر انسان ها همگی به هنگام خلق دارای مقامی یکسان اند اما زمانی که اختیار می شوند هریک به تناسب بهره ای که از تقوا دارند ارزش دارند.